Droom je mee?
Wanneer je klein bent en zegt wat je wilt worden dan kijken de volwassenen je glimlachend aan. "Als jij dat wilt worden, dan kan dat!" Zeggen ze dan.
Ik weet niet waarom volwassenen zich over het algemeen niet hetzelfde gunnen...
Blijven hangen in die kantoorbaan, zwoegend in de ratrace, of het andere uiterste: Compleet ontspullen en minimalistisch leven, geen verplichtingen.
Begrijp me niet verkeerd. Er is niets mis met bovenstaande als je daar voor kiest, als je je daar goed bij voelt. Natuurlijk, lekker doen.
Maar ik heb het hier even over de dromers. De mensen die ooit droomden, maar daar misschien mee zijn gestopt. Of de mensen die wel dagdromen, maar toch net niet die stap uit hun comfortzone zetten.
Ik heb een vraag.
Mag ik je inspireren?
Mag ik delen hoe je je leven dusdanig kunt vormgeven dat je én je droomleven leeft, én meerdere passies naast elkaar kunt leven?
Het leven is immers te kort om ernaar te kijken zoals menig volwassene dat doet. Laten we leren van het kleine kind in ons.
Droom.
Esmée